Mój słaby punkt...

Znacie moją słabość do staroci, prawda?

Wiecie, że uwielbiam znosić do domu przeróżne "nikomu już nie potrzebne" przedmioty?

Przekonałyście się już nie raz, że zawsze z takich targów wracam z niezłym łupem:) A jaka satysfakcja jest jak kupie "to coś" za okazyjną kwotę! Uwielbiam to uczucie, buzia mi się śmieje...i od razu te pomysły skaczące po głowie, jak piłeczka z bajki "Pomysłowy Dobromir". I te jęki moich bliskich kiedy pokazuje moje "zdobyczne" z okrzykiem satysfakcji:)))

Te najczęściej występujące to:

- " Gdzie Ty to zmieścisz???" - mój Pan Mąż

- " O rany znowu staroć" - moja córuś kochana - bestia która potrafi podciąć mi w tym momencie skrzydła:))) Zuza zawsze w takim wypadku powtarza, że jej dom będzie "cały nowoczesny!!!". Jakby teraz w muzeum mieszkała!

Ale co tam! W nosie mam ich gadania, bo zawsze po przeróbce moich łupów mówią, że wygląda super. Ha!

A poza tym, dom z takimi przedmiotami ma swój klimat. One mają duszę, a połączeniu z nowymi rzeczami (bo takie też mam) dają piękny efekt.

I znoszę co mi w oko wpadnie. Jakiś czas temu chodząc tak sobie po naszym ryneczku, spoglądając na wszystko i na nic...moje oczy wypatrzyły CUDO!!!

Już widzę Waszą reakcję! Hi hi... Ale ja już widziałam "to" po przeróbce:)

Są to bardzo stare kinkiety, zardzewiałe i bez kabli. Mój Pan Mąż zawału mało nie dostał jak zobaczył co przyniosłam:))) Ale dzielnie mi pomagał przy nich. Usunął na moje życzenie metalowe części w które się wkręcało żarówki, podpiłował, podokręcał, ja z kolei pomalowałam, poprzecierałam i...

...mam cudowne świeczniki!!!! Na razie wiszą w przedpokoju, ale nie mam jeszcze dla nich miejsca na stałe. W planach mamy malowanie salonu, to może tam "zawisną"? Sama jeszcze nie wiem...

 Ale są śliczne!!! Nie mogę się na nie napatrzeć:)))

I pomyśleć, że dałam za nie 10,00!!!

To nie wszystko, z moich zakupów. 

Od zawsze podobały mi się lampy na drewnianej nodze. Owszem są w sklepach, ale ich ceny powalają!

Wiosna wypatrzyłam na starociach jedną taką podstawę za 5 zł. Ja do salonu potrzebuję dwie sztuki i dlatego chciałam ją dać do Zuzy pokoju, ale "nowoczesna" Pani nie wyraziła zgody. I tak leżała sobie na półce, nie przerobiona i czekała nie wiadomo na co. Aż dnia pewnego wypatrzyłam dla niej towarzyszkę:) 

I od razu wzięłam się za przeróbkę. Było trochę roboty, zdzierania, szlifowania, ale opłacało się.

Mam teraz w salonie dwie cudowne lampy. Jedna już może dostrzegłyście, przy robieniu sesji z ptactwem?

Wiem, że jedna osoba zwróciła na nią uwagę:)

Druga stoi na komodzie przy kanapie, ta jest częściej zapalana.

I pomyśleć, że za wszystkie te rzeczy zapłaciłam 20,00 zł!!!

Myślę, że to te niskie ceny są zasługą milczenia mojego Z. :)))

Ale co mam zrobić, kiedy nie umiem przejść obojętnie koło ładnych rzeczy???

To taka moja słabość...