Tradycje...

Śnieg stopniał, mróz zelżał, wydawałoby się, że świąt nie czuć...a tak się cieszyłam na białe święta!!!

Ale wiecie co? W nosie to mam! W końcu święta to atmosfera, a nie widok za oknem...

Najważniejsze, żeby było z kim spędzić te święta i przy czym usiąść i zaśpiewać kolędy:)

I my właśnie już mamy przy czym usiąść:)))

W sobotę mój Z. pojechał z moim tatą na pobliską plantację po choinki. Od dziecka zawsze w domu była żywa choinka, nigdy sztuczna. I ja tą tradycję podtrzymuję. Ten zapach po wniesieniu do domu świeżo ściętego drzewka...od razu przenosi mnie do dzieciństwa. Zuzka skakała wokół jak opętana ze szczęścia i wołała:

- ale pachnie!!!

Buzia nam się cieszyła jak dzieciom i od razu przystąpiliśmy do ubierania!!! 

Może zdziwicie, że już mamy ubraną choinkę, ale w moim i mojego Z. domach choinkę ubierało się na dzień przed wigilią. Tak się czekało i czekało na to drzewko i...zaraz po świętach radość przechodziła, bo choinka najbardziej cieszy przed świętami, jak czekamy na nie. Dlatego my to zmieniliśmy i u nas choinka jest ubierana wcześniej...

Więc dawaj zaczęliśmy z najwyższej półki wyciągać wszelkie ozdoby...a mamy ich naprawdę masę, bo drzewko u nas jest zawsze bardzo duże.

Choinkę ubieramy zawsze na swojsko, czyli mamy masę ozdóbek wykonanych własnoręcznie i parę kupnych, ale utrzymanych w tym samym klimacie. Znajdą sie na niej też zawieszki które podostawałam od koleżanek...i wyciągając je tak z pudełek, z sentymentem wspominam chwile które nasuwają się na ich widok...Miłe i czasami odległe to czasy. Albo te które z Zuzią robiłam...te aniołki, czy jej słynne pizze z masy solnej...

Jestem osobą bardzo sentymentalną, lubiącą się przyzwyczajać do przedmiotów...tworzę w ten sposób swoją odrębną historię:)

Np. domki, takie niby nic ktoś by powiedział, a jednak przyniosłam jeden z rodzinnego domu, a drugi dostał mój Z. od swoich rodziców. Domki te są zawieszane zaraz po gwieździe i mają swoje stałe miejsce...tak było u mnie w domu i razem z siostrą podtrzymujemy tą tradycję, mimowolnie przekazując ją swoim córkom. Do tej pory Zuzka pytała się:

- mama, a czemu te domki nie mogą wisieć na innej gałązce?

A ja cierpliwie, w każdym roku odpowiadałam:

- córuś to taka nasza własna tradycja. Tak było u mnie w domu i chce to wprowadzieć do naszego...

I tak co roku...

Aż w sobotę, Zuzka mówi:

- Mamuś najpierw domki!!!!

Udało się, mamy swoją własną tradycję:)))

Ale wracając do naszej zielonej pani, Z. wstawił ją do stojaka, własnoręcznie zrobionego przez mojego tatę (ze specjalnym pojemnikiem i dziurką do dolewania wody). Kapało z niej, że pożal się Boże!!! śnieg z gałązek topił się u nas w domu i wszystko leciało na parkiet:(((

Ale pokapało, pokapało i ubraliśmy...

I tak nawiązując do tradycji, odpowiem krótko na pytanie szalonej dziewczyny z Meine Kleine Welt http://ppiotrowska.blogspot.com/  , która wciągnęła mnie do zabawy "Wyjątkowe święta".

Zabawa polega na przekazaniu w paru słowach co zrobimy aby nasze święta były niezapomniane...

Moje święta każde są niezapomniane, ja nie wprowadzam nic nowego, po prostu podtrzymuję tradycję...poprzez atmosferę, prezenty. kolędy wprowadzam magię świąteczną do naszego domostwa...wigilia u rodziców a święta u nas, ze wszystkimi najbliższymi...zabraknie nam w tym roku babci która odeszła miesiąc temu...a która spędzała u nas każde święta...ale w sercu każdego z nas będzie...tak jak tata mojego Z. który opuścił nas parę lat temu...na pewno przy łamaniu opłatkiem niejednemu łza poleci...ale będą to łzy radości, że mamy siebie...

Najważniejsze to umieć i chieć przekazać naszym dzieciom to wszystko...

Zapraszam do zabawy blogi:

http://drewnianomi.blogspot.com/

http://smakzycia1.blogspot.com/

http://codziennoscimarzenia.blogspot.com/

http://zakreconakurka.blogspot.com/

Może podchwycicie przynętę i zechcecie się z nami podzielić swoimi świętami?

wystarczy zamieścić banerek w poście i opisać co zrobić, żeby te święta były magiczne...